Reacties van lezers

N.B. Door een fout zijn eerdere reacties niet meer via Reacties onderaan de pagina te zien. Om die reden staat de teller nu op 0.
_________________________________________________________________________________________________________

​Josée (3-05-2020):
Een boek dat raakt en onder de huid gaat zitten.
Het is geen zelfhulpboek met opdrachten of oefeningen, maar het helpt wel om mijn eigen rouwproces, liefdesverlies en mijn overlevingsmechanismen nader te onderzoeken.
Ik ben mijn levenspartner 3 jaar geleden verloren. 
Er zijn parallellen te trekken tussen mijn eerste rouwperiode en nu, waarin we een collectief gebrek aan aanraking hebben. Nu ervaren heel veel mensen het en toen voelde ik me daar betrekkelijk alleen in staan. Tegelijkertijd ervaar ik een voorsprong op dat specifieke collectieve gemis. Been there, done that. 
Er is ook een groot verschil tussen toen en nu. Was het toen heel aannemelijk en uiterst gewenst en gewaardeerd om aangeraakt te worden (door vriendinnen, familie), nu kan dat even niet.
Ook al heeft het nooit en zal ook nooit voor mij de aanrakingen van mijn geliefde kunnen vervangen.
Als weduwe van een vrouw mis ik in het boek een man-man of vrouw-vrouw verhaal. 
Dat gemis bevreemd me zelf enigszins want liefde = liefde en het maakt niet uit of de geliefde van hetzelfde of het andere geslacht is. Althans het zou niet uit mogen maken.
En toch in de zo kwetsbare periode van rouw (toen en nu) is herkenning en erkenning van groot belang.
Ik hoop oprecht dat dit boek het gesprek met naasten op gang gaat brengen. 
Voor ons, voor jou, voor mezelf!


Corinne Swart (20-05-2020):
Mooi eerlijk boek vol met erkenning en herkenning van je persoonlijke huidhonger.


Angela Bergers (22-05-2020):
Het boek huidhonger van Esther en Gemma is een heel fijn boek om te lezen in deze Corona tijd ook al ben je geen weduwe of gescheiden. Huidhonger is ook erg toegankelijk.


Leo Hollander (13-12-2020):
Professionneel ben ik bijzonder geïnteresseerd in de huidige crisis, inclusief de effecten van social distancing. In dat kader kwam ik Huidhonger tegen. Ik ben me met de boek werkelijk rot geschrokken.
Ik beperk me tot een aantal voorbeelden: 
Al in het begin wordt voorondersteld '...moeten weer leren elkaar te durven aanraken.' Moeten? Waarom, voor wie waarvoor? De basis van de vooronderstelling wordt niet duidelijk. 
Over aangeraakt worden: 'Er ontstaat een diep weten...'. Er? Waar? Hoe ontstaat dat en wat is 'een diep weten'? We komen het niet te weten.
Verschillende mensen worden gequote, waaraan vervolgens met 'dus', 'daardoor' algemene conclusies aan worden verbonden. Zonder enige onderbouwing, behalve een vage verwijzing onduidelijke bronnen (vele mensen, boeken, websites en theorieën'). 
En passant wordt je gewaarschuwd voor de psychische stoornis depressie waar je volgens de auteur in terecht kunt komen.
En wat kun je met: 'Er is iets in jezelf verschoven.' Wat is er verschoven, wat is iets? Wat betekent deze zin?
Ik stopte met lezen na de zin: 'Wij onderscheiden vier overlevingsmechanismes:..' Geen bronvermelding, geen fundering. En wie zijn 'wij'?
Eerlijk gezegd, ik heb nog nooit een serieus geacht boek gelezen waarvan ik vind dat de lezer met zoveel vooringenomenheid, ungefundeerde en niet herleidbare meningen wordt geconfronteerd. Het gaat zo ver dat gesteld wordt dat je gemis en verlangen mag hebben. 'Het is allemaal goed'. Goed, volgens met welke norm? En allemaal? En als het voor de lezer niet goed is? Wie zijn zijn de auteurs om zich een dergelijk waardeoordeel aan te meten?
Het interview met Dirk de Wachter was bijzonder waardevol. 
Het doel van het boek wordt mij niet duidelijk, maar als het bedoeld is als troost, hulp of inzicht dan zet het de argeloze lezer danig over een verkeerd spoor. Echt schokkend.


Gemma en Esther (25-12-2020):
Beste Leo,
Je feedback is in zekere zin juist. Wij hebben er voor gekozen om een boek te schrijven dat er- en herkenning biedt. Met een uitleggende duiding en met aanmoediging om jezelf te erkennen met alles wat er is, wat wij belangrijk achten om te doen als je rouwt. 
De keuze om theoretische grondbeginselen erin te verwerken maar niet naar te verwijzen was een bewuste. Dat kan en mag je allemaal niet aanspreken natuurlijk.
Wij hebben onze kennis, die wij beiden hebben opgedaan in verschillende erkende en relevante opleidingen, ook geput uit de boeken vermeld achterin het boek. 
Ons doel was een gewoon leesbaar handzaam boek, geen wetenschappelijke verhandeling en dat werkt o.i. dus niet met voetnoten. Onze lezers kunnen verder lezen in de boeken die wij noemen.
Daarnaast zijn we ook ervaringsdeskundige en hebben we vooral uit vele persoonlijke gesprekken en interviews (niet alleen die gepubliceerd zijn) gemerkt dat een boek in gewonemensentaal heel fijn is.
Dr. Riet Fiddelaers-Jaspers waardeerde dit alles juist in de nieuwsbrief die het expertise centrum rouw en verlies uitgeeft. 
De ondertoon van stuitend en onprofessioneel raakt mij als goed opgeleide rouwdeskundige.
Mocht je behoefte hebben aan een discussie of verder praten dan ben je uitgenodigd om contact op te nemen, over de socialmedia vind ik verder niet gepast.
Met vriendelijke groet,
Esther Cohen en Gemma Boormans